“Anak, mag-aral kayo ng mabuti, hano.”

Madalas 'tong line ng lolo't lola ko, mami't dadi. Automatic ang sagot ko ng 'opo'. Automatic hindi dahil iniisip kong 'yun ang ang gusto nilang marinig na sagot. Automatic hindi dahil paulit-ulit sila at sanay na ang dila ko. Automatic dahil alam kong yung request nilang yun, kahit 'di na nila sabihin, alam kong gagawin ko. Mag-aaral akong mabuti. Wala naman talagang ibang makikinabang sa huli kundi ako 'pag ginawa ko 'yon. Ingrained naman na sakin 'yun, kaya reflex na ang pag-sagot ng opo.

Pero minsan napapatanong pa din ako kung ano at paano nga ba talaga mag-aral ng mabuti. Alam ko iniisip mo- Ahhh yesss! Nagpapaka-deep si loko. Pero seryoso ko dito kasi nabanggit ko naman na from the start, 'yan na ang plano ko. 'Yan ang plano ng lahat. Pagdating mo kasi sa kolehiyo, 'di na underrated ang pagiging grade conscious. Bawat pagsagot mo sa papel, may equal and opposite reaction sa future mo. So I guess hindi talaga maikakailang kailangan ma-praning sa grado at sa iba-ibang mga factor na nagko-contribute sa goal na makahawak ng diploma.

Madalas ang basehan diyan ay yung kung ilan ang line of 9 mo sa card. Masakit man para sa mga “nagta-try and try until they die pero average joe pa din ang grades”. Pero wala eh. Yun na ang tingin ng mundo. Mag-aral ng mabuti = Kumuha ng mataas na grade. TAMA! Walang palya ang ganoong paniniwala. Sino nga naman ba sa atin ang nag-aaral para bumagsak o basta pumasa lang? Whether may natutunan man talaga ang estudyante o wala, nakakadagdag-yabang naman talaga ang uno sa transcript.

Ako, sa totoo lang, hindi ko pa naaatim ang nasabing tagumpay. Pero ibig sabihin ba nun hindi ako nag-aral ng mabuti? 'Di ko din kasi alam kung saang category pumapasok ang grades ko eh. 'Di siya bagsak, 'di siya pasang-awa pero 'di din mataas. Unknown species kumbaga. Medyo masakit siguro madinig kung pagsasabihan akong 'di ako nag-aral ng mabuti when deep inside alam kong ibinuhos ko naman lahat. Huhuhu. Must studying hard always be in a relationship with numbers? One of these days, 'pag ako nainis, ipagbe-break ko 'yang dalawang 'yan.

Para saan pa kaya 'yung saying na “there's a lesson in everything” kung naniniwala ang lahat na wala kang natutunan kapag bumagsak ka. Kahit konti, wala? Ouch naman. Naisip ko lang kasi na since iba-iba ang tao, hindi ba dapat i-consider na iba-iba din ang learning preferences natin? Kapag ba alam ng isa ang square root of x, ibig sabihin angat na agad siya? Paano kung mas binibigyang pansin ng isa pang tao ang essence at meaning ng square root of x kesa sa computation nito? Wala lang 'yon? How can we say that the knowledge of one thing is greater than another? [naks] Araw-araw may natututunan tayong lahat, hindi nga lang pare-pareho. Natututo ang isang parloristang gumupit ng kung ano ang pinaka-bentang hairdo of the season the same way na natututo ang isang up and coming journalist kung paano mang-ambush interview. Parehas namang natuto 'di ba? Sabi nga ni Albert Einstein, “if you measure a fish by its ability to climb a tree, it will spend its whole life believing that it is stupid.” Well said, mah mehn!

Minsan nga yung mga so-called geniuses of the world, sila pa ang sumisira dito eh. Kaya siguro nauso din yung 'iba ang may pinagaralan sa may natutunan'. Minsan nga naman yun pang mga nakatuntong ng kolehiyo ang siya pang astang hayop. Hmm. Ako kaya may aktwal na natutunan o basta may pinagaralan?

Bottomline: Yang grades na yan, di mo madadala sa langit yan! Ang pruweba nalang siguro natin na nakapag-aral nga tayo ng mabuti ay kung may natutunan nga tayo- hindi lang basta nalaman, kundi natutunan, naisaisip at naisapuso [iboto niyo na po ako sa 2016]. Alalahanin nawa natin na hindi lahat ng mataas ang grades ay may natutunan, yung iba nakai-score lang sa papel ng katabi. Mag-aral tayo ng mabuti. Hindi sinabing hakutin ang mataas na grade. Sabi nga ni idol Natalie Portman: “I don't love studying. I hate studying. I like learning. Learning is beautiful.” Magkaibang bagay nga naman yung dalawa. Rock on!